Sonja Visser traint voor de Nijmeegse 4Daagse
Op 16 juli 2024 was Sonja Visser één van de bijna 50.000 wandelaars die beginnen aan de Nijmeegse 4Daagse. Een flinke uitdaging voor alle deelnemers, maar voor Sonja is het een extra uitdaging: Sonja heeft namelijk een onderbeenprothese.
Sonja’s onderbeen werd in 2011 geamputeerd, nadat ze zo’n driekwart jaar klachten aan haar voet had gehad. Toen duidelijk werd dat de klachten werden veroorzaakt door de verstopping van een bloedvat, was een spoedamputatie de enige oplossing. Een pittig revalidatietraject volgde.
Handdoek over het hoofd
Sonja blikt terug op de eerste maanden na de amputatie: “Ik heb heel wat tranen gelaten tijdens de revalidatie. Doordat het een spoedoperatie was, was niet alles helemaal goed afgewerkt en dat veroorzaakte veel pijn aan mijn scheenbeen. Maar niet alleen de pijn maakt het moeilijk. Ik wilde de eerste tijd ook mijn eigen been niet zien. Dan zat ik met een handdoek over mijn hoofd als de stomp verzorgd werd. En hulp voor de verwerking, dacht ik niet nodig te hebben. Ik wilde bijvoorbeeld niet in gesprek met een psycholoog of lotgenoten. Nu weet ik dat dat juist heel belangrijk is. Dat zijn mensen die je begrijpen, die je helpen en je er doorheen slepen.”
Mijn omgeving geeft mij zelfvertrouwen
Inmiddels doet Sonja eigenlijk weer alles wat ze vóór de amputatie ook deed, zoals autorijden, fietsen en fulltime werken. “Bij sommige dingen moet ik wat meer nadenken, bijvoorbeeld traplopen, dat kan ik niet meer ‘blind’ doen. En tuurlijk heb ik ook m’n slechte dagen, dat ik denk: ‘waarom moest mij dit overkomen’. Maar ik krijg heel veel steun van mijn man en mijn familie. Uiteindelijk moet je het zelf doen, maar hoe je omgeving ermee omgaat helpt wel. Mijn omgeving geeft mij zelfvertrouwen, waardoor ik uitdagingen niet uit de weg ga. Als iemand tegen mij zeg dat ik iets niet kan, dan denk ik altijd: ‘Dat zullen we nog wel eens zien’. Tijdens de revalidatie in de Maartenskliniek in Nijmegen zeiden ze tegen mij dat het waarschijnlijk niet zou lukken om de prothese hele dagen aan te hebben. Maar ik wilde per se de rolstoel uit en dus droeg ik de prothese iedere dag een beetje langer. En nu draag ik hem gewoon elke dag, de hele dag.”
Nijmeegse 4Daagse
Meedoen aan 4Daagse van Nijmegen was een andere uitdaging die Sonja wilde aangaan. Dat stond al op haar lijstje vóórdat ze haar amputatie onderging. De amputatie leek aanvankelijk een kink in de kabel, maar in 2021 besloot Sonja toch mee te doen. Helaas moest ze het na de eerste dag opgeven vanwege drukpijn aan haar stomp. Sonja: “Ik was gewoon niet goed voorbereid, had veel te weinig lange afstanden gelopen van tevoren. Deze keer heb ik het heel anders aangepakt. Ik heb samen met mijn zus gelopen en ook de voorbereiding deden we samen. Zij heeft het hele proces van mijn amputatie en revalidatie meegemaakt en weet dus precies wat mij bezighoudt. We liepen iedere avond minimaal 5 kilometer om aan de druk te wennen. En hebben dat opgevoerd tot 25 kilometer in één keer. Dat bouwden we uit naar een aantal dagen achter elkaar 25 kilometer, om in juli te gaan voor het uitlopen van de 4Daagse.”
Sonja’s orthopedisch adviseur van OIM Orthopedie, Marco Ketelaars heeft er vertrouwen in dat ze haar doel gaat halen. Sonja: “Hij heeft mijn prothese vlak vóór de 4Daagse nog helemaal nagekeken en zou dat na afloop nog een keer doen En hij heeft een extra liner en sleeve geregeld, zodat ik die kon vervangen tijdens het wandelen als dat nodig zou zijn. Marco luistert echt naar mij, dat is belangrijk en geeft vertrouwen.”
Het leven houdt niet op na een amputatie
Sonja benadrukt dat alles wat ze bereikt heeft niet vanzelf gaat. “Het kost veel tijd en kracht, maar ik hou steeds voor ogen dat het leven niet ophoudt na een amputatie. Dat is ook wat ik anderen die hetzelfde meemaken wil meegeven. Als je wilt en doorzet én de juiste hulp van je omgeving krijgt, kan je eigenlijk alles.”
Hoe ging de 4Daagse?
Ondanks haar positieve instelling en alle goede voorbereidingen was Sonja genoodzaakt om op dag 2 op te geven. Sonja: “Wat ik nog nooit heb gehad in al die tijd dat ik een prothese heb, ook niet tijdens de intensieve training voor de 4Daagse, gebeurde nu wel, ik kreeg op de eerste dag een enorme blaar op mijn stomp. Daar had ik tijdens het wandelen niets van gemerkt, maar toen ik mijn sleeve uittrok, trok ik de blaar open. Ik heb meteen contact gezocht met Marco om te overleggen. Behalve de blaar ging het hartstikke goed en had ik nergens last van. Dus besloot ik op de woensdag gewoon te starten. Maar na 23 kilometer was de pijn niet meer vol te houden en heb ik moeten stoppen. Daar heb ik wel een tijdje van gebaald hoor!”