Dennis Janssen: “Ik heb mijn leven weer terug omdat er mensen waren die in mij geloofden”

Dennis Janssen heeft sinds het voorjaar van 2022 een hoge beenprothese. In december 2021 werden -  tijdens een 24 uur durende operatie - zijn linkerbeen, heup, bekken en zitbot geamputeerd. Het was zijn laatste kans op herstel nadat er twee jaar eerder een grote tumor in zijn bekken werd ontdekt. 

Een prothese was uitgesloten

Dennis: “Vóór de operatie en ook tijdens de revalidatie, kreeg ik te horen dat een prothese uitgesloten was. Eigenlijk had ik me daar al bij neergelegd. Maar de bewegingsagoog van mijn rolstoelbasketbalteam dacht dat een prothese voor mij wel zou kunnen. Toen kwam ik bij Joey Nassif van OIM Orthopedie terecht en hij durfde het aan om een prothese voor mij te maken.”

Controle

Joey: “Bij de eerste proefpassing zag ik al dat Dennis controle had over de prothese. Dennis dacht dat ik dat tegen al mijn cliënten zeg, maar dat is niet zo. Ik ben altijd eerlijk over welke mogelijkheden ik zie en bij Dennis zag ik dat hij het kon. En de prothese die Dennis heeft, is echt niet voor iedereen met zo’n hoge amputatie weggelegd. Dennis is echt wel bijzonder”  

Functioneren in het gezin

Voor Dennis en zijn vrouw Annemiek betekent de prothese dat Dennis weer beter pkan functioneren in hun gezin met twee jonge kinderen. Annemiek: “We kunnen weer met z’n tweeën in de keuken staan, zonder dat de rolstoel in de weg staat, Dennis kan weer dingen ondernemen met de kinderen en we kunnen weer even lopend een boodschap in het dorp doen.” “En wat dacht je van op een terras aan een statafel een biertje drinken”, vult Dennis aan. “Dat lukt echt niet met twee krukken in je handen.” Voorlopig heeft Dennis om te lopen nog wel twee krukken nodig. Hopelijk lukt het binnenkort met alleen een stok en uiteindelijk zonder stok. “Maar”, zegt Dennis. “Het is nog best lastig om in evenwicht te blijven bij het lopen met oneffenheden en dan is het fijn om nog extra steun te hebben. Ik ben al heel blij dat ik weer zonder krukken kan staan.”

Marathon

Het was overigens geen gemakkelijke weg die Dennis en Annemiek aflegden. Eerst de heftige beslissing om voor de amputatie te gaan. “Maar het was de keus tussen overlijden of de risicovolle operatie”, zegt Annemiek. “En dan is de keus niet zo moeilijk”. Daarna heel veel complicaties en een lange revalidatie. Al deed Dennis er alles aan om die revalidatie te versnellen. Hij vond een uurtje fysiotherapie per dag lang niet genoeg. “Ik maakte zoveel meters op de krukken in de gang van het revalidatiecentrum dat mijn medebewoners vroegen of ik voor de marathon trainde”, lacht Dennis.

Administratieve muren

Dennis is niet de standaard revalidant na  een hemipelvectomie. Dennis: “Ik liep en loop nog steeds vooruit op de zaken en heb dus veel zelf moeten uitzoeken, daarbij ben ik tegen heel wat administratieve muren aangelopen. Maar ik ben blij dat we het gedaan hebben. En ik ben dankbaar dat ik in dit hele traject mensen heb ontmoet zoals de bewegingsagoog en Joey, die in mij geloofden. Ik kan wel zeggen dat ik dankzij hen een belangrijk deel mijn leven weer terug heb.”